Crème gespeeld: De Kraak
Onze 2 kleindochters (12 en 14 jaar) verblijven hier een maand bij hun moeder. Ze wonen in Tokio, de jetlag na de lange vlucht was nog maar net verteerd en ze zijn hier in de hittegolf terechtgekomen. Ze waren blij met grootouders, eten met een Japanse vriend was leuk, naar het MAS lopen was te heet. Geen zin om naar binnen te gaan, geen zin om naar het dak te gaan. En waarom zei tante dat ze naar dat rare gebouwtje bij de rivier moesten gaan? En toen ging de deur open, en er was een vriendelijke heer die een Engelse uitleg gaf en geduldig wachtte op mama om het in het Japans uit te leggen. (En nu oma's versie)...nog nooit een puberale 14-jarige in zo'n enthousiaste tiener zien veranderen!! En zelfs de jongste had ineens geen taalprobleem meer. Oma kon nauwelijks nog een beetje helpen, oma genoot niet alleen van de JA! kreet van de kleinkinderen maar ook de dochters liepen van rechts naar links en waren de buitenwereld vergeten. (Nee, ik ga niet verraden wat ze deden!). Een vol uurtje onbetaalbaar plezier, het dubbele van het geld en opa die ze kwam ophalen flapte met zijn oren toen we thuiskwamen. De opdracht was goed aangepast aan de jongeren, maar ook leuk voor ons. Het was leuk dat we hulp kregen zonder ons dom te voelen. Ik ben er bijna zeker van dat we terugkomen voordat ze vertrekken, en ook later met andere vrienden. Ik kan het iedereen aanraden. In Tokio zijn er ook escaperooms, maar niet echt een waar je met kinderen naar binnen wilt. En chapeau voor de makers! In al ons enthousiasme zijn we vergeten hoe het werkt met de foto's die we gemaakt hebben, maar ik ben in orde. Ik hou mijn vingers gekruist dat 'de kraakfabriek een blijvertje is in Antwerpen.
